Ik denk niet dat er veel mensen op aarde zullen zijn die met dankbaarheid terugdenken aan het voorbije jaar. We kunnen nu alleen maar hopen dat 2021 zal goedmaken wat 2020 verbrod heeft. In de talrijke nieuwjaarswensen die ik heb ontvangen kwam de vraag ’Hoe gaat het met jou?’ of ‘Hoe ziet jouw leven er nu uit?’ telkens weer voor. Daar wil nu eens graag uitvoerig op antwoorden.
Op 9 maart e.k. zal ik, als ’t God belieft, vier en negentig jaar worden. In het algemeen genomen mag ik niet klagen over mijn gezondheidstoestand. Als ik in mijn omgeving eens rondkijk dan stel ik vast dat ik bevoordeeld ben. Ik woon nog altijd zelfstandig in mijn serviceflat op Linkeroever en stel het tamelijk goed. Ik werd ooit geboren als een stevige baby van drie maanden. Die molligheid verdween echter al vrij snel. Ik was in mijn prille kindertijd eerder zorgwekkend. Ik had een tamelijk zwakke gezondheid met regelmatige verkoudheden en ook een jaarlijkse bronchitis. Ik was een moeilijke eter, lustte heel wat spijzen niet, waar ik nu verzot op ben. Niets liet vermoeden dat ik ooit zo oud zou worden. Ik ben Parkinsonpatiënt en ik lijd ook aan diabetes-2, maar heb, God
zij dank, beide ziektes onder controle. Er valt best mee te leven. Mijn levensritme is nogal anders dan normaal. Dat heb ik overgehouden aan mijn beroep. Ik sta ‘s morgens zelden op vóór 11 uur, maar ik ga ook bijna nooit vóór 1 uur naar bed.
‘s Nachts sta ik tussen 4 en 5 uur op voor een sanitaire behoefte en dan verorber ik drie plakjes peperkoek met fructose en een kop cafeïnevrije koffie. Dat is zeer goed voor de stoelgang. Om 10 uur gaat de wekker, voor zover die nodig is. Maar ik blijf nog een uurtje liggen om naar het nieuws te luisteren en naar het ochtendprogramma van
Klara, waar mijn wekkerradio vast op staat afgestemd. Om 11 uur stap ik uit bed om mijn eerste medicijnen in te nemen en mijn toilet te maken.
Ik ontbijt omstreeks 12 uur met yoghurt, ananas en chocopops. Onderwijl kijk ik op mijn iPad het ochtendnieuws na en de binnengekomen mails.
Die zijn meestal erg talrijk zijn. Na ze geselecteerd te hebben beantwoord ik al gedeelte ervan.
Idem met Facebook en Messenger, waar ik niet zo’n voorstander van ben.
In de namiddag, omstreeks 16u30 geniet ik van een kom soep en een lichte maaltijd, die zeer gevarieerd is. Voordien heb ik genoten van een middagpauze, die meestal een paar uurtjes in beslag neemt. Tenzij ik andere verplichtingen heb.
In de late namiddag doe ik nog meestal nog wat aan mijn administratie, tot ik omstreeks 18u30 de tv aanzet om naar ‘Sara’ te kijken, wat nu waarschijnlijk door ‘Lisa’ zal vervangen worden. Aansluitend volgt het nieuws, waarbij ik me meestal niet zo blij voel, gevolgd door ‘Familie’, de soap die ik voor geen geld van de wereld wil missen. Ik ken heel wat acteurs persoonlijk. Inmiddels ben ik begonnen aan mijn avondmaal, met weer een soepje. De hoofdschotel volgt dan omstreeks 21 uur. Die wordt me ‘s middags bezorgd door de goede diensten van het Zorgbedrijf. Tussen 22 en 23u30 zit ik gewoonlijk nog wat te werken op mijn pc: nog wat mails beantwoorden en of ‘Ferdytjes en datjes’ (FDD) samenstellen. Sommige dagen van de week zien er anders uit. Tweemaal per week krijg ik het bezoek van Domien, met wie ik gewoonlijk een paar boodschappen doe of komt mijn kinesist, voor enkele oefeningen die noodzakelijk zijn voor mijn mobiliteit. Driewekelijks komt mijn podoloog mijn voeten verzorgen. ‘s Zondags volg ik een eucharistieviering op tv, nu ik niet meer opgehaald wordt door die goede vrienden van ons parochieteam, wegens het gesloten blijven van de kerk. Vervelen doe ik mij dus niet. Eenzaamheid is een gevoel waar ik zelden last van heb. Elke dag zijn er ook telefoontjes met Domien, Eric en André en Roger. Ik zie ook met plezier uit naar een wekelijkse Skype met Michael Deli, priester en ex-collega, die in Spanje woont omwille van zijn gezondheid. Allebei zijn we bijzonder gelukkig met het feit dat we elkaar, na vele jaren, weer gevonden hebben.
Ik mag dus echt niet klagen, al zou ik wensen dat mijn mobiliteit beter was en dat ik familie en goede vrienden eindelijk weer eens fysiek zou kunnen ontmoeten en knuffelen.Moge dat laatste dit jaar hopelijk weer mogelijk worden. Dat is wat ik jullie allemaal van harte toewens, plus een goede gezondheid en vrijwaring van besmetting door het coronavirus.
Op hoop van zege, dus.
Will
Gelukkig Nieuwjaar
Ferdytjes en datjes
Januari 2021
DANKBAARHEID IS HET GEHEUGEN VAN HET HART
Ter gelegenheid van de eindejaarsfeesten ontving Will Ferdy weer een zeer groot aantal wensen. Die kwamen in de vorm van wenskaarten, brieven, mails, sms’en, telefoons, noem maar op.
Telkens opnieuwe gaf het hem een warm gevoel om het hart. Elke dag verheugde hij zich erop dat men hem niet vergeten is, al leeft hij nu al, tamelijk afgezonderd, in een serviceflat.
Het aantal attenties is zo groot dat het om vele redenen niet mogelijk was persoonlijk een dankwoordje en een wederwens te sturen. Daarom uit heel zijn hart langs deze weg :
​
BESTE WEDERWENSEN, LIEVE VRIENDEN
Het overlijden van Nicole’s geliefde moeder heeft ook mij aangegrepen. Ik heb het geluk gehad haar persoonlijk te kennen. Vooral in de zomermaanden toen Nicole en ik samen optraden in de Eden te Blankenberge heb ik veel contact gehad met deze lieve, charmante dame. Ook later hadden er nog aangename ontmoetingen plaats. Ik koester de mooiste herinneringen aan haar.
Christelijke deelneming, Nicole en Hugo. Will
DROEVIG AFSCHEID
NIEUWE CD OP KOMST VOOR WILL FERDY !
Will Ferdy is volop bezig met het samenstellen van een nieuwe cd.
Die wordt voorzien voor het begin van de maand maart, ter gelegenheid van zijn 94e verjaardag.
Het wordt een verzameling van nooit eerder op cd verschenen nummers, waaronder prachtige radio-opnames.
Meer daarover in de volgende FDD.
